Loy Krathong

Ik maak zoveel mee, dat ik de helft gewoon vergeet neer te schrijven hier. De laatste dag van LoyKrathong is de meest belangrijke en wordt dus het meest uitbundig gevierd. De parade van vanavond duurt maar liefst 3 uur en terwijl de lucht volhangt met KhomLoy's (grote papieren lantaarns die zojuist in Nederland verboden zijn geworden) en 't prachtige vuurwerk continue uiteenspat, trekt een prachtige indrukwekkende massa aan me voorbij. Ik vertelde al eerder dat het gevoel niet te omschrijven is, dat je dit zelf moet meemaken, maar om 'n indruk te geven heb ik wel het een en ander gefilmd. Dus als je wilt dan kom je maar 'n keertje kijken, maar dan nog zal 't anders zijn dan in 't echt: de sfeer zul je niet kunnen proeven.
Uiteraard heb ik een Krathong gekocht en voor m'n kids en mij in de rivier gezet. Voor 'n welkom aan het nieuwe wat komen gaat, voor geluk en voorspoed, en om kwade geesten uit te bannen. Ach, ge weet nooit waar 't goed voor is...
Met LoyKrathong is het ook de gewoonte om de poorten van de tempels te verlichten en te versieren. Die van de Wat Bupparam was wel heel mooi, dus foto maken. Toevallig (?) staat daar 'n monnik die me uiterst vriendelijk toelacht en me op het tempelterrein wil hebben. Hij legt me uit dat ik kan offeren voor Buddha door 'n kaarsje neer te zetten, da's dan speciaal voor m'n gezondheid. Kan geen kwaad, denk ik, en wanneer ik met m'n lichtje het terrein oploop zie ik een ontzettend mooi verlichte tempel. Wow, echt mooi! Ik groet Buddha, plaats m'n lichtje en vertrek weer. Bij de poort dank ik met 'n grote wai de monnik, pakt ie me stevig aan m'n armen vast en zegt "no need to thank me, special to you, you need it, it helps you". Huh??? Ben ik ziek of zo? Heeeel apart....