Weer thuis...

Het is voorbij, ik ben weer thuis...

En ja, het is goed om weer thuis te zijn. Waar ik in 2009 toen ik thuiskwam echt heel veel moeite had om Thailand los te laten, valt me dat dit keer (tot op dit moment) goed mee.

Voor iedereen die me heeft gevolgd deze keer: ik hoop dat het de moeite waard was voor je. Ik heb volledig gebruik gemaakt van de ruimte voor foto's bij mijn verhalen, wellicht dat je de sfeer dan iets kunt proeven... Dank voor de lieve berichtjes en de (bezorgde) smsjes.

Ik heb veel nieuwe "vrienden" gemaakt, maar ook de eerste ruzie en problemen meegemaakt door het verschil in cultuur en taal, in het elkaar niet (kunnen) begrijpen. Dat hoort erbij, en zal zeker nog vaker gaan voorkomen. Dat kan ook niet anders, de verschillen tussen hun en mijn wereld is te groot. We hebben andere dingen die we belangrijk vinden, die de ander niet begrijpt, en andersom is dat precies zo.

Ik heb leuke dingen gedaan, mooie dingen meegemaakt, mijn verjaardag gevierd op een superlocatie, geen zorgen gehad, kortom, ik heb een supertijd gehad in mijn tweede thuisland. Er is goed voor me gezorgd, en ik heb gezorgd dat het (misschien maar even) goed gaat met anderen.

Ik heb een warm onthaal gehad van mijn kids op Schiphol, ze zijn blij dat ik er weer ben, ik ben blij dat ik ze weer in m'n armen kan sluiten, m'n koffer is leeggeruimd, de laatste was is weggewerkt, ik ben bezig me voor te bereiden op het "normale leven", met alle hectiek die er in onze westerse maatschappij nou eenmaal bij lijkt te horen.

Ik voel mij zo gelukkig in het prachtige Thailand, wat zal ik mijn tweede thuisland weer gaan missen. Ik hoop weer heel snel terug te kunnen gaan, en zachtjes veeg ik nu een klein traantje weg...