12, 13 en 14 november
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 November 2008 | Thailand, Chiang Mai
Ik ben met olifanten aan de gang gegaan. Eerst naar de olifantenschool, waar ze alles geleerd krijgen. Blijkt ook dat 'n olifant blijkbaar maar naar 1 persoon luistert: als 'n olifant geboren wordt krijgt ie z'n eigen mahud (verzorger/begeleider/baasje) toegewezen. Meestal 'n kind van 'n jaar of 5, die samen spelen, enz. De olifant went dan aan de geur, stem en gedrag van de mahud. Deze twee blijven dus voor altijd samen. Als ze samen groot genoeg zijn kunnen ze gaan werken in de jungle, of voor transport.
En dan gebeurt 't echt: de olifant knielt, en ik klim er op. Woehaa!!! Geweldig!!! Vervolgens per olifant de jungle in, door water, onder lage begroeiing door, door open gebied, wat 'n ervaring!!! Je wiegt wat heen en weer en bij bergaf is 't goed vasthouden. De mahud zit constant wat te mompelen tegen z'n olifant, en neuriet liedjes die voor mij herkenbaar zijn als kerstliedjes, waaronder bijv. "Stille Nacht"... Het gevoel wat ik erbij heb, is niet te omschrijven, dit moet je ervaren! Uiteindelijk kom ik aan in 'n kamp waar weer vers water is. De olifant krijgt de verdiende fooi voor de mahud, pakt die met z'n slurf aan, en geeft die vervolgens aan z'n baasje. De olifant zelf krijft van mij een dikke kus, hij legt z'n slurf om m'n nek en knuffelt mij nog even lekker. Daarna knikt hij nog even, maakt 'n kniebuiging en hebben we afscheid van elkaar genomen.
Met de ossenwagen ga ik terug, 'n hobbelige rit over wegen vol kuilen en gaten. Maar goed dat 't droog is de laatste tijd, het is modderig genoeg nog...
Na de lunch stap ik op 'n eenvoudig bamboevlot, 20 palen aan elkaar gebonden, bankje erop, en lekker over de rivier mee laten voeren stroomafwaarts. Een Thaise stuurman laat 't vlot behendig onder lage boomtakken doorglijden en ontwijkt de rotsblokken die hier en daar in de rivier liggen. Zelf heb ik ook nog even gestuurd, maar al snel de moed opgegeven, want 't valt toch wel tegen, hoewel 't eigenlijk zo heel slecht nog niet ging.
Fietsen door de uitgestrekte rijstvelden in de omgeving van Chiang Mai is weer een heel andere ervaring.
Het tot nu toe meest bijzondere moment speelt zich vandaag ook af: ik ga met tijgers knuffelen. Ik had stiekem verwacht dat ze helemaal suf gedrogeerd zouden zijn, maar dat is niet waar. Ze zijn levendiger dan in onze eigen dierentuinen, en niet gestresst zoals daar. Ik kies ervoor om tussen 'n paar pasgeboren tijgers te zitten. Eerst even m'n handen wassen voor de noodzakelijke hygiene. Deze 2 maanden oude knuffelbeestjes zijn eigenlijk best moe, toch komt er eentje al snel op m'n schoot zitten. Zijn pootje is zo groot als de helft van m'n hand... Ik mag er alles mee doen, behalve optillen wordt me uitgelegd.
Als ik weer buiten kom, wil ik de uitdaging aan om bij de grote tijgers te zijn. Nu heb ik de kans!!! En ik sta er maar niet bij stil dat 't eigenlijk toch best wel gevaarlijke dieren zijn... Een begeleider blijft bij me, en ik krijg eerst de nodige instructies. Als ik me daaraan houd, zal er niks gebeuren.
Wat 'n ontzettend gaaf gevoel gaat er door me heen wanneer ik tegen Pancake aanlig, en op de rug van New lig. Ik zou zo heerlijk uren kunnen blijven liggen... Dit zal ik nooit meer vergeten!!! De mooiste foto ga ik ook zeker vergroten en inlijsten! Dit had ik nooit van mezelf verwacht, laat staan van durven dromen...
Eigenlijk zat 't ook niet in de planning, maar ik heb er de belangrijkste tempel van Noord-Thailand maar voor laten schieten. Dat heet keuzes maken...
Terug in Chiang Mai heb ik nog Loy Kratong gevierd, het geweldige feest van 'n combinatie tussen Kerst, Oud&Nieuw, en Carnaval. Het is 't feest dat gevierd wordt met volle maan in november, als welkom aan 't nieuwe wat komt. Alles is verlicht, overal muziek, echt feest. Honderden lampionnen, zoniet duizenden, worden brandend opgelaten en zweven naar de hemel. Heb ik ook gedaan natuurlijk, al m'n zonden en wensen erin gestopt, en nog lang nagekeken tussen al die anderen. In de rivieren worden de mooiste bloemstukken met brandende kaarsen gezet, die door de stroming worden meegenomen, tegelijkertijd met 't verleden. Wat fantastisch om hier bij te mogen zijn! Ik ben weer eens op het juiste moment op de juiste plek... Ook dit gevoel kun je niet bevatten als je hier nog nooit tussen hebt gestaan. Gevaarlijk is 't wel, want ook vuurwerk hoort erbij, en dat schieten die Thai gewoon op nog geen halve meter afstand van je vandaan de lucht in....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley