Laatste dag Bangkok alweer...

Ik ben de tel al kwijt... Gister dacht ik nog dat ik nog 2 dagen te gaan had in deze bruisende metropool. De werkelijkheid is dat ik vandaag al m'n laatste volledige dag heb. Dus een drukke dag gehad vandaag. Dat betekende ook dat ik na alweer een zeer geslaagde en gezellige stapavond vanmorgen echt wel op tijd m'n bed uit moest. Na het ontbijt naar de Wat Prae Kaew bij het Koninklijk Paleis, naar de Smaragden Buddha. Elke keer dat ik in Bangkok ben vind ik dat ik hier naar toe moet.
Bij mijn eerste bezoek aan Bangkok bracht dit nogal wat emoties los en leek het alsof er veel voor mij op z'n plekje viel. Ook deze keer hield ik 't niet droog. Weet niet wat dat telkens weer is, maar ik voel me er wel heel goed bij.
Heen gegaan met de brommertaxi, levensgevaarlijk omdat ze rakelings door 't drukke verkeer kringelen, maar wel lekker snel en goedkoop. Terug heb ik me eerst met de tuktuk naar ChinaTown laten brengen. Lekker rond(ver)dwalen in de vele ontiegelijk smalle steegjes, je ogen uitkijken wat er allemaal te koop aangeboden wordt, en waar in Bangkok elke meter anders ruikt, zijn hier zoveel geuren op te snuiven dat het lijkt alsof elke stap die je zet een andere geur heeft. De ijver waarmee handel gedreven wordt, de vloekende kleuren bij elkaar, afgeladen brommerkoeriers die zich een weg proberen te banen door de grote mensenmenigte in diezelfde smalle steegjes van nauwelijks een meter breed, teveel indrukken om hier te omschrijven. Zoals de naam ChinaTown al zegt is het een echte wereld op zichzelf. Zodra je de poorten binnengaat ben je niet meer in Bangkok maar waan je je in het echte China.
Terug naar het hotel ook weer met de tuktuk. En dan merk je hoe gehaaid die Chinezen kunnen zijn. Eentje wil me wel voor 500 Baht brengen, da's natuurlijk veel te duur! Da's ruim 10 euro! Voor Nederlandse begrippen kom je niet zo heel ver voor dit bedrag, maar hier in Thailand kan dat absoluut goedkoper. Als je niet kunt of durft te onderhandelen (lees afdingen) dan betaal je echt de hoofdprijs. Beste manier als het niet lukt is dat je gewoonweg nee zegt en wegloopt. Na nog geen 5 meter word je teruggeroepen en kan het goedkoper. Dat moet je weten, dat is hoe het werkt. Omdat hij nog te duur is, loop ik weer weg. Uiteindelijk word ik voor 200 Baht naar m'n hotel gebracht. De chauffeur schijnt er zin in te hebben: hij sjeest heel behendig door de inmiddels drukke avondspits. In no-time ben ik bij m'n hotel, en hij krijgt dus een welverdiende fooi. Zo werkt 't dan ook weer...
Vanavond dus alweer m'n laatste avond hierzo. Een paar dagen Bangkok is echt wel voldoende, maar de tijd is nu wel echt omgevlogen, eigenlijk heb ik niet kunnen doen wat ik wilde doen. Natuurlijk mede dankzij de leuke Thaiboys die ik met stappen heb ontmoet, en ook zometeen zal ik me weer in het bruisende nachtleven storten.
En dat zijn niet de enige, ook de tuktukchauffeur die me de eerste nacht naar m'n hotel terugbracht herkende me afgelopen nacht al toen ik kwam aanlopen: "Hello sir, jubjub, Malaysia hotel?". Dan zeg je dus geen nee meer, en laat je die andere 30 tuktuks en 30 taxi's die staan te wachten gewoon voor wat 't is.
Morgenvroeg word ik hier in Bangkok opgehaald door m'n vriendje Giggy uit Pattaya. De vorige keer heeft hij mij 10 ontiegelijk leuke dagen bezorgd, en ons contact is gebleven. Minstens een keer per week, soms vaker, hebben we via Skype zitten kletsen, en is daarmee m'n beste Thaise vriend. Altijd handig om die een paar te hebben als je hier vaker komt. Hoewel hij in 't begin almaar met me wilde trouwen en naar Nederland wilde komen, besefte hij al vrij snel dat ie dat wel kan vergeten. We zullen 2 weken samen zijn, hij heeft voor deze tijd veel geregeld, en ik verwacht op z'n minst net zo'n supertijd te hebben als vorige keer. We zullen leuke dingen gaan ondernemen, o.a. mijn verjaardag vieren op het prachtige eiland Koh Chang tegen de grens met Cambodja, met een helderblauwgroene zee, hagelwitte stranden, wuivende palm- en bananenbomen, en 80 procent van het eiland is origineel ongerept regenwoud...