Zondag 10 april

Gisterenavond heb ik eens even rondgekuierd in de straten waar ik vorige keer, zie 2009, zoveel plezier gehad heb: inderdaad de beruchte barretjes.
Er is een plek waar ik in 2009 de laatste avond van een aantal barretjes heb mogen meebeleven, omdat deze gedwongen werden te sluiten. Er zou plaats gemaakt moeten worden voor nieuwbouw. Inderdaad is alles weg en schoongeveegd, maar het is een kale dorre vlakte, er is verder niks gebeurd. Maar ok, er tegenover bestaan m'n oude barretjes nog wel. Inderdaad, in een daarvan leerde ik toen Chon kennen, welke story ik destijds uitgebreid beschreven heb. Net zoals in Pattaya op SuneePlaza zijn ook hier verschillende barretjes van eigenaar gewisseld, en is de sfeer niet wat ie ooit was. Ik heb een leuke avond gehad, in de tweede bar waar ik kwam hadden ze geen SangSom, de whisky die ik het lekkerst vindt hier, maar hebben ze in 5 minuten tijd een fles weten te ritselen ergens, dus ik ben niks tekort gekomen. Hoewel... ik zat alleen natuurlijk. Ik moet even nieuwe vrienden maken, alleen is het niet druk. Uiteindelijk zijn er wel 'n paar Thaiboys die oogcontact met me proberen te maken. Eentje durft het zelfs aan om naar mijn naam te vragen en waar ik vandaan kom. Het is op het eerste gezicht een aardige en leukuitziende knul, dus ik geef hem een drankje. Na wat heen en weer gepraat te hebben (zijn Engels is niet al te best), besluit ik al dat het alleen bij dit drankje blijft. Er is verder geen match, zoals dat dan heet... ;)
Na dus een volledige nacht alleen doorgebracht te hebben, en dus heerlijk geslapen en goed uitgerust, zat ik gewoon op tijd al aan het ontbijt vanmorgen. Goed uitgebreid buffet, maar ach, zo'n ontbijter ben ik nou ook weer niet. Ik ben van plan om richting oude stad te lopen via ThaPaeGate, een van de oude poorten in de vroegere muur rond de stad.
ThaPaeGate heeft op een of andere manier een bijzondere plek, want altijd als er iets te vieren is, is dit de plek waar de hoogtepunten plaatsvinden. Ook nu zijn ze volop bezig om alle voorbereidingen voor Songkran te treffen. Het belooft heel wat te worden zoals ik dat nu zie.
Omdat ik toch al een eind gelopen heb even 'n lekkere koffie bij Starbucks gedaan en krantje gelezen. Da's waar ook! Vandaag precies een jaar geleden werd een geweldadig einde gemaakt door het leger aan de opstand van de RedShirts in het Lumpinipark in Bangkok. De krant staat er vol van, over toen en nu, over de families van de 26 doden en vele andere die voor altijd een handicap hebben overgehouden aan het geweld en nog steeds rechtszaken hebben lopen. Afgelopen week, lees ik, zijn de laatste 2 doden van toen gecremeerd. Ze hebben een jaar gewacht, hopende er achter te kunnen komen wie de schuldige geweest moet zijn aan hun dood. Zonder resultaat (misschien wel uiteraard...).
Verder lees ik dat de gouverneur van de zuidelijke provincies de minister van huisvesting heeft ontvangen, en dat die de slachtoffers van de ontiegelijke ramp door de overstromingen en aardverschuivingen ieder 5000 Baht gegeven heeft. Da's toch zo'n 120 euro per slachtoffer. De totale kosten worden geschat op 6 miljard Baht. De snelwegen zijn inmiddels alweer hersteld schijnt, en ze maken er veel werk van om alles snel weer voor elkaar te hebben. De hotels zitten gewoon vol, hoewel het op dit moment niet alleen toeristen zijn, natuurlijk.
Ondertussen zit ik dus hoog in het noorden van Thailand. Het is vandaag pittig warm, 39 graden zie ik, als ik terugkom van m'n wandeling naar de oude stad. Ik ben daar ook meteen even gaan tempelen, het is per slot van rekening zondag, en dus het gigantische comlex van de Wat Pra Singh bezocht. Het is er een drukte van jewelste. Dit is ook wel de op een na belangrijkste tempel hier in het noorden. Tevens zijn de voorbereidingen voor Songkran in volle gang. De tempels worden versierd, veel stupa's van zand worden gebouwd en versierd. Er is een crematie aan de gang, ook wel bijzonder om dat te zien. Er wordt een markt gehouden, de huur van de kramen gaat naar de tempel. Deze zogenoemde tempelfestivals leveren veel geld op voor de monniken. Ook in Pattaya was afgelopen dagen al zo'n festival bij de tempel, dat had ik nog eens niet in m'n story verwerkt. Daar leek het meer op een jaarmarkt met kermis, hier is het wat rustig aan.
Wanneer ik m'n ding gedaan heb hierzo, wandel ik maar eens richting hotel terug, via ChiangMaiGate. Het is inmiddels aan de eerdergenoemde 39 graden gekomen, en ik zie de plaatselijke jeugd dankbaar gebruik maken van het water van de brede gracht die om de oude stad heen ligt. Ze hebben de grootste lol, het lijkt erop dat ze zich alvast wennen aan het nat zijn de komende dagen met Songkran, hoewel het nu natuurlijk voor de broodnodige afkoeling bedoeld is en voor tijdverdrijf.
Na een flinke lunch lekker opgefrist en gaan slapen, om klaar te zijn voor vanavond om op stap te gaan.
Ondertussen dat ik dit nu schrijf krijg ik het berichtje van vriendje Lee uit Bangkok dat ie niet kan komen zoals hij van plan was. Alle beschikbare buskaartjes en treinkaartjes richting noorden zijn verkocht blijkbaar. Dat kan waar zijn, want met Songkran is iedereen 3 dagen vrij en zoekt iedereen zijn hometown op, waardoor de meesten dus naar het noorden en het oosten moeten. Het kan ook een goeie smoes zijn... Ik weet het niet. Ondertussen heb ik het volgende berichtje. Ik heb hem geantwoord dat ik het vreemd vind, omdat hij gisteren nog zei dat hij al een kaartje voor de trein had. Nu begrijpt hij me verkeerd en denkt dat ik kwaad ben op hem. Dat is nou de moeilijkheid hier: hoe omschrijf je precies wat je bedoelt zodat de ander precies begrijpt wat je bedoelt. Ik ga hem maar even bellen, misschien dat het dan duidelijker wordt. Na het diner ben ik in elk klaar om weer het barplezier op te zoeken, misschien naar Bubbles, een van de leukere "discotheken" hierzo. Lee zit sowieso nog in Bangkok, dus de eerste 8 uur is ie in elk geval niet hier... ;)